Na maanden en weken en dagen en uren van dragen en zorgen en kijken en samen zijn, start ze morgen in de crèche. Drie dagen in de week. Ik vind dat heel dubbel. Het voelt alsof ik een stuk van mezelf achterlaat. Ik wil haar niet droppen bij mensen die ze niet kent, bij mensen … Lees verder →

‘Hier lacht moeke eens echt.’ Hij zegt het spontaan terwijl hij een foto van Sven en mij in zijn handen houdt. Kinderlijke eerlijkheid. ‘En vake heeft nog haar’, gaat hij verder. Alsof die waarneming even random is dan de vorige. ‘Moeke haar haar ziet oranje en niet plat bruin.’ Ik lach niet veel. Ik hoor … Lees verder →

Zij waren Belle. Ik het Beest. Niet in een fantasiespel, spijtig genoeg. Wel tijdens onze ochtendshift. Zie je de scène voor je, waarin het Beest hijgend met kleerscheuren achterom kijkt? Zo voelde ik mij na een uitbarsting tegen mijn twee jongens vanmorgen. Zij speelden ‘snuitpanter’ en jagertje. Sus ging wild op in zijn zelfbedachte panterrol: … Lees verder →

Moeke Het was gisteren jouw verjaardag. 67. Ik vermoed dat je zat te wachten op woorden. Ik vermoed dat je dat elk jaar doet, omdat je weet dat ik ze heb. Dat betekent niet dat ik ze altijd kan geven. Die druk voelen, al is het maar in mijn hoofd, doet iets met me. Mijn … Lees verder →

Onze heerlijke middelste wordt zes. Lieve Sus, wat een rollercoaster om al zes jaar mee te mogen stappen – springen, rollen, lopen – aan jouw zijde. Jij bent puur en lief. Als je een lolly krijgt in de winkel, vraag je er ook een voor jouw broer thuis. Als jouw zus haar speelgoed te ver … Lees verder →

Wat de lievelingsfilm was van hun vake, toen hij klein was? Dat wilden de jongens weten. E.T. Zei Sven. Toen toonde hij de trailerToen werden ze bang. Aliens zijn toch groen met grote ogen?E.T. is vies. Zei Sus. E.T. gaf hen enge gedachten in bed.Tot hij hen belde – ah ja, E.T. phone graag hè. … Lees verder →

5 maanden Dot vandaag. Het lijkt alsof het nooit anders was. Ze is een deel van ons gezin. En daar is iedereen zo zó blij mee. ‘Ik weet dat een baby vermoeiend is, maar ben je nu blij dat ze er is?’, vraagt onze oudste wel eens. Ik vertelde eerlijk dat ik twijfelde, zo’n dik … Lees verder →

In juli 2024 gebeurt het, op vakantie in Zweden. Ik blijk onverwachts zwanger van ons derde kind. En hoewel ik een paar jaar geleden diep verdrietig was om een onverwachts zwangerschapsverlies, voel ik nu verdriet om deze onverwachte zwangerschap. Ook boosheid, angst, twijfel. En misselijkheid, dat helpt niet echt.  Ik durf geen test te doen  … Lees verder →

Maand vier. En ze zijn nog steeds zot van hun zusje. Ze willen haar voor niets anders ruilen – zelfs niet voor alle snoep of alle cadeautjes van de wereld. ‘Ik vind haar zo leuk, lief, stoer en sterk’, zegt kleine grote broer met putjes in zijn lachkaakjes. ‘Zo leuk omdat we veel plezier hebben … Lees verder →

Het is gebeurd. Op een moment dat ik het niet zag aankomen. Plots was ze er. Ik kon de waarheid niet meer ontwijken. ‘Bestaat de Sint echt? Of zijn jullie dat? Eerlijk hè!’ Grote broer gooide de vraag recht in mijn gezicht. Kleine broer vulde aan: ‘Ja, is Sinterklaas echt?’ Ik gaf mijn gebruikelijke reactie … Lees verder →